Bugün anladım ne kadar uzak olduğunu

BUGÜN ANLADIM NE KADAR UZAK OLDUĞUNU

bugün anladım ne kadar uzak olduğunu
deniz kokusunda bıraktım özlemini…
bir nargile kokusu
bir ney sesi yalnızlığın…
özgürlük olarak kalan bahçede…..
hasret büyük umutlu küçük karıncada….

bugün anladım ne kadar uzak olduğunu
anladım ki sevgi sadece sevenin..
aşk kutsal cennet vaadi gibi bir şey..
her şeyin anlamını zamanla bulduğu bu dünyada…
bana bıraktığın sadece büyüyen bir acı,

ağlar çaresizliğim
kıvranır biberonu düşmüş bebek gibi…
ezilir gururum
rasgele bir yabancıdan sevgi dilenir.
yalancı dudaklarda teselli arar..
bir çiğ damlası düşer güllere
sen uyurken senden habersiz..

bir kedi ağlar yolunu kaybetmiş yalnızlıklara
duyarsın belki acıyla feryadını…
evinin etrafında çaresizliğini
sessiz gecelerde çırpınışlarını..
ağıt olurken gece
yıktığın mabette
belki sen güleceksin…

bugün anladım ne kadar uzak olduğunu
bahar geldi bir tanem
talan ettiğin bahçede çiçekler açtı
dallarımda patlayan filizlerin hepsi beyaz ,
beyaz ama nedense ,papatya beyazı değil bir tanem
kar gibi soğuk çiçeklerim…

bugün anladım ne kadar uzak olduğunu
aslında sevmezdim buraları,seninleyken.
nedense…şimdi başka..
çok mu güçsüz duruyorum derdimi paylaşınca diyor sanatçı
aslında kahvaltıdan beri şarkı çalıyor ama ben şimdi duydum.
….ben paylaşamam derdimi.

her yanım gürültü
karşımda pırıl pırıl deniz
yanımda neyzen teyfik oturur
sanki duyar gibiyim üflediği neyi
beraber geziyoruz …
korkuyorum!
korkuyorum be bir tanem
sen mutlu ol diyorum
ama kötüyüm!
ben çok mutsuzum!
neyse boş ver…aldırma bana…
sorun benim sorunum
bu kederli aşk benim
anason kokulu bu içkiyi hiç sevmezdim
ne güzel oldu
biraz gözyaşıyla karıştırınca
bütün sigaram bitti
ama geçmiyor boğazımdaki düğüm..
denizler çekilmezse,geçmeyecekte…